Filozof Philippe Huneman: “Üniversiteyi toplumun bir yansıması haline getirmek komik bir akıl yürütmeye benziyor”

Dağlar kadar kitap, saatlerce süren televizyon ve radyo yayınları, siyasetçilerimizin birbirinden eğlenceli yüzlerce açıklamasından sonra , İslam solculuğunun ve uyanıkçılığın sıkıntılarının sona erdiğinden endişe ediyorduk.

Ancak bu, son günlerde bize cömertçe yeni bir bölüm sunan hükümet ekibimizi hesaba katmamıştı: Yükseköğretim ve Araştırma Bakanı Philippe Baptiste ile gözetim bakanı Elisabeth Borne arasında birkaç talihsiz söz yüzünden çıkan bir tartışma. Baptiste, "üniversitede İslamo-solculuk yok" dedi [7 Temmuz Pazartesi, Parlamento Kanalı'nda (LCP)] . Ne yazık ki zavallı adam, 13 Temmuz'da Radio J'de İslamo-solculuğun toplumun bir gerçeği olduğu için üniversitede var olduğunu savunan patronu tarafından sert bir şekilde azarlandı.

Bu İslamo-solculuğun ne olacağı, nereden çıkacağı, kaç ayrılığa yol açacağı konusunda yorum yapmadan, bakanlık tartışmasının beyhudeliğine işaret etmek istiyorum; çünkü bu, üniversitenin kamuoyundaki tartışmadaki muamelesinin bir göstergesidir.

Bu, toplumun olacağı makrokozmosun gerçekten mikrokozmos versiyonu mu? Bu tamamen yanlış bir yorum. Genelleştirildiğinde, mantık komik bile görünüyor. Üniversitede cebirsel geometri var, çünkü kürsüler ve bölümler buna ayrılmış. Toplumda cebirsel geometri var mı? Hayır. Asuroloji var mı? Hayır. Tersine, üniversitede cep telefonu kılıfı satıcıları veya Dalida'ya benzeyenler yarışmaları var mı? Hayır.

Üniversite, toplumun bir uzantısı veya yansıması değildir. Toplum yaşamını yönetmesi gereken değerlere de adanmış olması gerekmez. Dolayısıyla demokratik değildir, çünkü öğrenciler ve öğretmen-araştırmacılar, bilgiyle kurdukları farklı ilişkiler nedeniyle dikey bir ilişki içindedirler.

Bu makalenin %65,03'ü okunmayı bekliyor. Geri kalanı abonelere ayrılmıştır.